In begin 2023 werd geconstateerd dat de bepaling van de milieu-impact van een geïnstalleerde warmtepomp incompleet was. Een door Vereniging Warmtepompen aangezette realistische herberekening – zogenaamde merk-onafhankelijke en type-specifieke ‘categorie 2’-kaarten – nadert voltooiing. De beoogde invoeringsdatum van de nieuwe methode op 1 november 2023 bleek echter onhaalbaar. Mede daarom is daags ervoor op aangeven van NMD door BZK besloten om de ‘correctiefactor’, de oude berekeningsmethode, te verlengen tot 1 januari 2024.
Doordat enkele elementen niet in de oorspronkelijke milieuprestatieberekening zaten, bleek het dat de realistische impact hoger is dan eerder werd berekend. Daarmee kwam het voldoen aan de eis aan de totale milieuprestatie van een gebouw (MPG) van 0,80 €/m2 per jaar voor een nieuwbouwproject onder druk met de conservatief forfaitaire ‘categorie 3’-waarde, temeer daar demissionair minister De Jonge ook wil vasthouden aan de voorgenomen aanscherping van de eis naar 0,50 €/m2 per jaar. Een oneigenlijk manco aan deze bepaling en eis blijft dat de uiteindelijke positieve energieprestatie tijdens de gebruiksfase niet wordt meegerekend… Vooralsnog is het devies dus om te zorgen voor een reële milieu-impactberekening van de verschillende typen geïnstalleerde warmtepompen.
Daartoe heeft Vereniging Warmtepompen, op basis van Life Cycle Analyse (LCA)-data van haar leden, aan LBP Sight gevraagd om een portfolio van merkonafhankelijke en typespecifieke ‘categorie 2’ kaarten te maken. Daarmee kan een realistische milieu-impact met nuances voor o.a. het type koudemiddel, de warmtepompbron en de vermogensklasse worden bepaald, zonder de 30% veiligheidsmarge van een forfaitaire categorie 3-waarde. De planning is dat een dekkend portfolio van warmtepompen voor de woning-nieuwbouw tijdig voor de uitgestelde invoeringsdatum van 1 januari a.s. wordt opgeleverd.
Hiervan zullen álle warmtepompleveranciers, wel of geen lid van Vereniging Warmtepompen, gebruik kunnen maken. Namens de leden “bij voorbaat graag gedaan”. Waarom dat laatste gezegd? De eigenlijke vraag achter dit dossier en achter de wettelijk verplichte, maar volstrekt oneigenlijke, recycle-doelstelling is efficiënt materiaalgebruik in de energietransitie. Het is een enorme uitdaging om voldoende van de benodigde materialen op verantwoorde wijze te verkrijgen en daarmee dus ook zorgvuldig en zuinig om te gaan. Die uitdaging gaat bijna verscholen achter de actuele bureaucratie, maar verdient wel gepaste aandacht.
